Miłość jest ślepa. Ale jest to najpiękniejszy niedowład, jakiego życzę każdemu z nas. Bo kochać znaczy być szczęśliwym. Każdy z nas poszukuje tego szczęścia – jest to nasza nieodłączna cecha, którą się porównuje do wilgoci: tak jak nie można odłączyć wilgoci od wody tak też nie można odłączyć pragnienia miłości od każdej żywej istoty. I widać to w tak wielu przejawach. My np. mamy na balkonie kotkę, która się u nas zadomowiła. Mieszkamy na parterze a balkon jest otwarty, w każdym momencie może ktoś tu wejść. I ta kotka wlazła do nas i tak została. Mieszka w kartonie całkiem zadowolona z życia. Patrząc na tego zwierzaka obserwuję, jak on pragnie miłości, uwagi, troski od drugiej osoby. Kiedy Satya otwiera balkon nasza kotka mruczy i łasi się stęskniona uczuć. Z początku myśleliśmy, że ona jest głodna, ale znosimy jej smaczne kąski a ona nadal dopomina się uwagi a na jedzenie ledwo spojrzy. Trzeba ją wypieścić, prawić czułe słówka tak, że poczuje się kochana. I nie ma się co dziwić. Każdy z nas potrzebuje kochać i być kochanym. Bo – znów się powtórzę – kochać znaczy być szczęśliwym, znaczy ulokować gdzieś to serce, tak aby mogło odpoczywać nie martwiąc się, że je ktoś złamie, podepcze. Tylko w takim stanie możemy być naprawdę wypełnieni i spokojni. Pozwólcie, że w tym miejscu przytoczę najpiękniejszy opis miłości:

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.

Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelka wiedzę,
i wszelką możliwą wiarę,
tak, iżbym góry przenosił,
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.

I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.

Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza sie bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli sie z prawdą.

Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
nie jest jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie…

Idealny opis, nie znam lepszego niż ten. Kto go napisał, musiał poznać smak prawdziwej miłości. Szkoda, że to uczucie tak niezwykle rzadkie w tym świecie, jak powiedział jeden wspaniały uczony:
" Prawdziwa miłość między osobami jest tak rzadka, że ludzie już zapomnieli czym ona jest"...